Күршеһен оҙатып, ҡашығаяҡ йыйған арала, Сәбиләнең әйткәндәрен ҡат-ҡат башында әйләндерҙе Ғәлиә. Һы, үҙең өсөн йәшәп ҡара, ти. Барыһына төкөр ҙә, тик үҙеңде генә хәстәрләп йәшәп тик ят, имеш! Йәштәргә ҡамасаулама, ти бит әле етмәһә. Ух, Сәбилә, әйтһә әйтә лә ҡуя! Хәйер, ни ғүмер күрше йәшәп, кешегә генә түгел, балаларына ла дарҫ-дорҫ ҡатындың балауыҙ һығып, мыжып ултырғанын күргәне бармы берәй ҡасан? Эшләр эшен эшләп, теләгәнен тешләп, үҙ көйөн ҡайғыртып ҡына йәшәп тик ята. Ә уландары, килендәре һуң - әмер биреп түр башында ултырған ханбикә алдында тек баҫалар. Яңыраҡ, ана, балалар юллама бүләк итте, тип, шифаханаға барып ҡайтты. Ҡайһылай ҙа сафланып, йәшәреп килде һуң унан! Үҙе менән күпме театр-концерттарға ла саҡыра, кеше араһына тыпа сыҡҡым килмәй, тип тора ла ҡала быныһы.
Юҡ-юҡ, барыһына ла үҙе ғәйепле Ғәлиә. Атаһы үлгәс, етемлеген тоймаһын тип, Фәнүрен дә үтә иркәләтте, буғай. Хатта килене лә бер нисә тапҡыр, “Уй, ҡәйнәм, бигерәк мин-минлекле, еңмеш итеп үҫтергәнһегеҙ улығыҙҙы”, - тип ысҡындырғаны булды. Ни ҡылмаҡ хәҙер, артҡа ҡарай юл юҡ, холоҡ-фиғеле үҙгәрмәҫ. Шулай ҙа, килен кешелә уҫаллыҡ юҡ түгел, ни тиһә лә, тыңлата, үҙ яйына ҡуя Фәнүрҙе...
Тегенеһе-быныһы тураһында уйланып, бер аҙ шәмәреп тә алып, Ғәлиә, ниһайәт, бер фекергә килде. Ни булһа ла булыр, Сәбилә әйтмешләй, “үҙе өсөн генә йәшәп” ҡараһын әле. Улы менән килененә лә бармай торор... Иртәгә үк йыйынып, тыуған ауылына - атай-әсәй нигеҙенә ҡайтып китер. Апайы менән күрешмәгәндәренә ни заман! Тәүҙә баҙарға сыға һалып әйләнер, үҙенә килешле генә күлдәк алыр, күстәнәс-маҙар йыйыр...
Икеле-микеле уйҙар менән булһа ла, ниәтләгәндәрен тормошҡа ашыра торҙо Ғәлиә. Ауылға ҡайтып, өй беренсә тиерлек туғандарында ҡунаҡлап, өс аҙна тигәндә саҡ ҡайтып килде ҡалаға. Ай-вайына ҡуймай, әсәһен Фәнүр вокзалдан уҡ ҡаршы алды.
- Ҡайтырға өлгөрөрһөң, башта беҙгә барайыҡ, теге ике бәләкәс һине таптырып бер була. Киленең дә аш һалып, бәлеш бешереп көтөп тора.
Бына һиңә, өс аҙна эсендә донъялар үҙгәреп киткән түгелме? Яңыраҡ ҡына, “йыш килмә”, тип ҡайтҡан улы ҡайһылай ҙа өлтөрәп тора! Тимәк, яндырай Сәбилә юҡ кәңәш бирмәгән, - автомобиль тәҙрәһенә төбәлеп, йылмайып барған Ғәлиә ғүмерендә беренсе тапҡыр үҙен кәрәкле кеше итеп тойҙо. Һағынғандар, көткәндәр алтындары! Бынан ары ла баһаһын, самаһын белеп эш итер инде. Иң мөһиме, һуңлап булһа ла (бәлки, үҙ ваҡытындалыр) шуны аңланы: мөхәббәт һәм хәстәрлек тә хаттин ашмаҫҡа тейеш.
Фото: rod-storonatar.ru